«Հայր մեր»-ում ասված է՝ փորձության մի տար…

Փետրվարի 12-ին ՀՀԿ խորհրդի նիստում Սերժ Սարգսյանը քաղաքական հավակնություններ ցուցաբերող ԲՀԿ նախկին առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանին, կարելի է ասել, ոչնչացրեց՝ նրան անվանելով չարիք, մտավոր ցածր ունակություններով անձնավորություն: Համարեց ողբերգություն եւ զավեշտ, որ նման անձնավորությունը կարող է քաղաքական հավակնություններ ունենալ:

«Կրկի՛ն պետք է ասեմ, որ մենք կրկեսի վերածելու հայրենիք չունենք:
Ստեղծված իրավիճակում ես ընդունում եմ մեղքի իմ բաժինը: Տարիներ շարունակ ես եմ ուղղակիորեն արգելել ձեզ հրապարակավ հանդես գալու Ծառուկյան Գագիկի բոլոր անհեթեթությունների դեմ՝ անձամբ փակելով այդ քաոսը, ե՛ս եմ արգելել որեւէ մեկին հոլովել ժողովրդի կողմից դակված «Դոդի Գագո» կնիքը, ե՛ս եմ բոլորիդ հորդորել ժամանակ տալ այստեղ-այնտեղ հնչեցրած հերթական վտանգավոր նախադասությունից հետո՝ բացատրելով, որ նա ուղղի իր սխալը»,- ՀՀԿ նիստում հայտարարեց Սերժ Սարգսյանը՝ իր թիմակիցներին փոխանցելով Ծառուկյանին վարկաբեկելու գործը:

Արդյունքում Գագիկ Ծառուկյանը հեռացավ քաղաքականությունից, բայց օրեր առաջ հասարակությունը Սերժ Սարգսյանին եւ Գագիկ Ծառուկյանին դարձյալ միասին տեսավ՝ հաշտ եւ համերաշխ:

ԳԱԼԱ-ն թեմայի շուրջ զրուցել է գրող, հրապարակախոս Վահրամ Մարտիրոսյանի հետ:

Հարցազրույցը՝ ստորեւ:

-Գագիկ Ծառուկյանը, «Հայաստան» կինոթատրոնի բացման արարողությանը կանգնելով Սերժ Սարգսյանի կողքին, ցույց տվեց, որ ինքը չի՞ վիրավորվել Ս. Սարգսյանի եւ նրա թիմի անդամների կողմից հնչեցրած վիրավորանքներից եւ որ ամեն գնով պատրաստ է սեղմել Սերժ Սարգսյանի ձեռքը՝ սեփական ունեցվածքը պահպանելու համար…

nkar 1Իսկ Սերժ Սարգսյանը վիրավորվե՞լ է: Գագիկ Ծառուկյանն էլ 12 կետանոց մահացու մեղադրանքներ էր ներկայացրել: Ո՞րն է տարբերությունը: Ես որոշ ժամանակ առաջ եմ բարձրաձայնել այդ հարցը, թե ի՞նչ եղան միմյանց հասցեին ամիսներ առաջ ուղղված մեղադրանքները: Երկուսն էլ շատ ծանր բաներ են ասել, որոնք դատախազության զբաղվելու հարցերն են: Երկուսի հրապարակած ցուցակն էլ, «Դոդի Գագո» եւ մյուս վիրավորանքները հանած, լրջագույն մեղադրանքներ էին՝ ամիսների աշխատանք իրավապահների համար: Ինձ էդքան հետաքրքիր չէ, թե իրենք ներել են իրար, թե ոչ, ինձ հետաքրքիր է հրապարակային մասը, ինչը որ հանրությանը հայտնի է դարձել երկուսի կողմից:

-Իսկ սրանով ի՞նչ են ցույց տալիս հասարակությանը, մարդկանց, ովքեր հետեւում են այդ պրոցեսներին:

-Ցույց են տալիս, որ ինչ ուզում անում են։ Ճիշտն ասած, ինչ-որ մարդկանց երեւի արժե, որ էդ դասը տան, որովհետեւ, օրինակ, մարդիկ կան, ովքեր միշտ «ճիշտ» են. Գեղամյանին պաշտպանում են՝ ճիշտ են, հետո հայհոյում են՝ էլի ճիշտ են: Ասենք, որ մարդիկ մի քիչ իրենց քննադատական մտածողությունը միացնեին, էժանագին հնարքներին, էժանագին ամբոխավարությանը, էժանագին հռետորաբանությանը տուրք չտային, շատ «փուչիկներ» ու «դավաճաններ» ասպարեզում չէին մնա: Ուրեմն, ինչ-որ բաներ էլ թող էն մարդիկ սովորեն, ովքեր կամավոր, առանց ընտրակաշառքի ձայն են տվել զանազան ճղճղացողներին:

-Հնարավոր համարու՞մ եք, որ պետք եկած ժամանակ Ծառուկյանն իշխանությունների հորդորով դարձյալ մտնի քաղաքականություն:

-Նման բան եղավ, չէ: Գեղամյանը կարծեմ երկու անգամ մտավ, ՕԵԿ-ն էլ՝ մի քանի անգամ մտավ… Այնպես որ, սովորական բան է դարձել իրականության մեջ:

-Ծառուկյանի՝ քաղաքականություն մտնելու պարագայում հանրությունը կընդունի՞ նրան:

-Ես չեմ ուզում կանխատեսում անել: Ես արդեն ասացի, որ մեր հասարակությունը բավականաչափ դասեր ստացել է: Բայց մյուս կողմից էլ՝ մարդկանց մի խավ կա, որ տասը դրամի բարեգործությամբ աչքերը փակում է միլիոնավոր դրամների չմուծված հարկերի, բյուջեի թալանի վրա: Դրա համար կընդունի, չի ընդունի մեր հանրությունը՝ դժվար է ասել, բայց… շատ պարագաներում նա իրեն շատ քաջ է պահել: Հատկապես Գյումրիի բնակիչները՝ վերջին նախագահական ընտրությունների ժամանակ։ Ընդհանուր առմամբ մի հսկայական զանգված կա, որի համար ինֆորմացիայի միակ միջոցն իշխանության կողմից վերահսկվող հեռուստատեսություններն են: Երբեմն դժվար է, ասենք, բարձրագույն կրթություն չունեցող, սոցիալական վատ պայմաններում ապրող, համացանցից չօգտվող, ֆեյսբուքյան քննարկումներից անտեղյակ մարդուց պահանջել, որ ինքն էդ ամբողջ պրոպագանդայից գլուխ հանի, թացը չորից ջոկի:

-Վերջին բողոքի ակցիաների ժամանակ քաղաքացիական հասարակությունն ավելի ակտիվ է, քան քաղաքական ուժերի, կուսակցությունների ներկայացուցիչները: Առաջնորդողներն էլ քաղաքացիներն են, ոչ թե քաղաքական ուժերը, սա նորմա՞լ եք համարում:

-Դա շատ վատ է: Լավ է, որ քաղաքացիական հասարակությունն ակտիվ է, վատ է, որ կուսակցությունները հետին պլան են մղվել: Կուսակցություններն իրենց դերը պետք է կատարեն, որովհետեւ ընտրությունների ժամանակ այլ մեխանիզմներ չկան: Ժամանակը որ գա ընտրելու, միեւնույն է, կուսակցական ցուցակներից է ընտրություն կատարվելու: Մյուս կողմից՝ շատ կուսակցություններ իրենց լիովին սպառել են, եւ դրանց վերակենդանանալը չգիտեմ՝ ավելի օգուտ է տալու մեզ, թե վնաս:

-Պարոն Մարտիրոսյան, Սերժ Սարգսյանն իր պաշտոնավարման ընթացքում աչքի ընկավ, այսպես ասած, «փչացնելու» գործով: Դուք տեսնու՞մ եք նրա մեղքի բաժինը, որ քաղաքական դաշտում լճացում է:

-Հա, իհարկե: Եվ դա շատ առումներով է վնասել Հայաստանին: Նախ որ հասարակությունն առողջ է, երբ որ բանավեճ կա երկու ուժեղ կողմերի մեջ, ոչ թե իշխանությունն ինչ ուզենա՝ անի, մի դարպասի վրա խաղա: Մյուս խնդիրն արտաքին քաղաքական իրավիճակն է, երբ որ, ասենք, ամբողջ քաղաքական դաշտը Կրեմլի կողմն է նայում, որ Պուտինի նվագի տակ պար գա: Այսինքն, այդ իմաստով էլ դա երկրի ինքնասպանությունն է, որ չկան տարբեր աշխարհաքաղաքական ուղղվածություն ունեցող կուսակցություններ, ուժեր, եւ չկա բանավեճ՝ երկրի զարգացման հեռանկարների առումով: Դրա փոխարեն իշխանության ներկայացուցիչների ճամարտակություններն են՝ «ապահով Հայաստան» եւ այլն:

-Իսկ արդյոք միեւնույն ժամանակ դրական բան չկա այս ամենում, որ հասարակության աչքի առաջ ուղղակի պատռվել են տարբեր կուսակցությունների ներկայացուցիչների դեմքն ու դիմագիծը …

-«Հայր մեր»-ում ասված է՝ փորձության մի տար, դա իմաստ ունի, չէ՞։ Ժողովուրդն, օրինակ, մի անգամ «Միասնություն դաշինքին» ձայն էր տվել՝ Կարեն Դեմիրճյանի շնորհիվ: Կարեն Դեմիրճյանին որ չսպանեին, կտեսնեինք, թե իր բերած նախարարներն ինչպիսի կադրեր էին, ընդունա՞կ էին ղեկավարելու, թե՞ ընդունակ չէին, կաշառակե՞ր էին, թե՞ ոչ: Պրոցեսները պետք է բնական զարգանան: ԲՀԿ-ի պարագայում հայտնի էր, որ դա Քոչարյանի ժամանակների նախագիծ էր: Ուրեմն եթե Սերժ Սարգսյանը «սանիտարի» դեր է կատարում, թող այն ժամանակ «փչացնեին»:

Նույնը Ռուսաստանի պարագան է. շատ մարդիկ չեն հասկանում, ասում են՝ անվտանգության երաշխավոր է, չգիտեմ ինչ է… Բա որ վաղը չուզի՞: Եթե դու որեւէ արժանապատիվ հարաբերություն չունես, որեւէ լծակ չունես, ցանկացած պահի դիմացինդ կփոխի իր դիրքորոշումը, ոնց որ եղավ սրանից հարյուր տարի առաջ, որի հետեւանքները մինչեւ հիմա մենք չենք հաղթահարել, եւ չգիտեմ՝ կհաղթահարենք երբեւէ, թե ոչ: