«Վարդան Ղուկասյանին ձայն տվողները գործարարներն են, նրանք, ովքեր հույս ունեն, որ հետագայում հողատարածքներ կգնեն, մտածել են Քոչարյանի, Սարգսյանի տարիները հետ կգան»․ Արտաշես Բոյաջյան
ՇՊՀ դասախոսի համար անսպասելի էր, որ Գյումրու ընտրություններում «Եվրադաշինք»-ը չհաղթահարեց անցողիկ շեմը, ասում է՝ բնակչությունը ցույց տվեց, թե ինչպես է տրամադրված Եվրամիության անդամ դառնալուն
«Գյումրիի ավագանու արտահերթ ընտրությունների արդյունքներն իրատեսական էին։ Սպասելի էր, որ որևէ թեկննածու 50+1 քվե չէր ստանա։ Նաև սպասելի էր, որ Մարտուն Գրիգորյանը, Վարդան Ղուկասյանը և մյուս երկու ընդդիմադիր թեկնածուները կհաղթահարեին անցողիկ շեմը»,-REGIONSTV-ի հետ զրույցում ընտրությունների արդյունքների մասին այսպիսի կարծիք հայտնեց ՇՊՀ դասախոս, էթնոաշխարհագրագետ Արտաշես Բոյաջյանը։
Նրա խոսքով՝ անսպասելի էր, որ «Եվրադաշինք»-ը չհաղթահարեց անցողիկ շեմը։
Թե ինչո՞ւ «Եվրադաշինքը» չանցավ, Բոյաջյանն իր տեսակետն ունի․«Երևի բնակչությունը չնախընտրեց Եվարմիությանը կողմ լինելը, դա էլ լակմուսի թղթի նման բան էր, թե ինչպես է բնակչությունը տրամադրված Եվրամիության անդամ դառնալուն»։
Հիշեցնենք, որ ընտրությունների արդյունքներով ՝ ընդդիմադիր չորս ուժերը հաղթահարել են անցողիկ շեմը՝ Կոմկուսի քաղաքապետի թեկնածու Վարդան Ղուկասյանի օգտին քվեարկել է ընտրողների 20,71%-ը՝ 9 537 ձայն, «Մեր քաղաքը» դաշինքը (ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Մարտուն Գրիգորյան) ստացել է 7 296 ձայն, 15,85%, «Իմ հզոր համայնք»-ը ստացել է 3 659 ձայն, 7,94%-ը, Մայր Հայաստանը՝ 2 844 ձայն, 6,18%-ը։
«Քաղաքացիական պայմանագիրը» ստացել է 16 938 ձայն, ընտրությանը մասնակցածների՝ 36,80%։
Ինչպե՞ս ստացվեց, որ Գյումրու նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանն այդքան ձայն հավաքեց՝ հաշվի առնելով նրա կառավարման 12 տարիները, քրեական գործերը և այլն։
Այս առնչությամբ էլ Բոյաջյանն ասաց՝ ինչպես Հայաստանի Հանրապետությունում, այնպես էլ Գյումրիում, անձը ունի որոշակի ազդեցություն հասարակության վրա, այդ թվում՝ Վարդան Ղուկասյանը․«Նա ունի իր ընտրազանգվածը, ամեն մարդ ուզում է որ իր թաղի բնակիչն ընտրվի համայնքապետ։ Եթե վերլուծություն արվի, թե ըստ թաղամասերի ով, ինչպես է ընտրել, պարզ կդառնա։ Ուսումնասիրության կարիք կա, թե հասարակության ո՞ր շերտն է այս կամ այն թեկնածուին տվել իր ձայնը։ Իշխանության դեպքում՝ վարչական ռեսուրսն է՝ աշխատանքը չկորցնել և այլն։ Բայց ասենք Վարդան Ղուկասյանի ձայների դեպքում ինչ տրամաբանություն կա, պետք է ուսումնասիրվի։ Կարող եմ ասել, որ իրեն ձայն տվողները գործարարներն են, նրանք, ովքեր հույս ունեն, որ հետագայում հողատարածքներ պիտի ձեռք բերեն, իրենց գործը կբացվի, ինչպես աշխատել ու ապրել են Ռոբերտ Քոչարյանի, Սերժ Սարգսյանի ժամանակ, մտածել են, որ նորից էդ տարիները հետ կգան։ Այո, նրանք շատ են ու ամբողջ Հայաստանում է այդպես»։
էթնոաշխարհագրագետի կարծիքով՝ քաղաքացին միամիտ չէ, ընտրություն է անում իր շահից ելնելով, նա ոչ ճնշման է ենթարկվելու, ոչ էլ արտաքին ազդակներից է կախված, ընտրում է, որովհետև մտածում է այդտեղից շահ է ստանալու․«Հիմա այդ մարդը մտածում է, որ իր սոցիալական, տնտեսական վիճակը կբարելավվի, եթե Վարդան Ղուկասյանը դառնա քաղաքապետ»։
Նրա կարծիքով՝ խնդիրը անձերի մեջ չէ, այլ՝ համակարգի և արժեհամակարգի։
Բոյաջյանի կարծիքով՝ համակարգը պետք է փոխվի, եթե ժողովրդավարություն ենք ընտրում, ապա այդ համակարգը պետք է փոխենք ժողովրդավարական ճանապարհով․«Սատանայի պտույտի մեջ ենք, ուզում ենք դուրս գալ, չենք կարողանում, ձագարի նման քաշում, տանում է։ Թե ինչպիսի ընտրություն է լինում, միայն անձերով չէ պայմանավորված, ժողովրդի արժեհամակարգով է պայմանավորված և դա արտահայտվում է ընտրության միջոցով»։
Նա նաև նշեց՝հասարակությունը մասնատված է, որի գլխավոր պատասխանատուն իշխանությունն է․«Իշխանությանը ձեռնտու է դա՝ որքան հասարակությունը մասնատված լինի, այնքան կառավարելը ավելի հեշտ կլինի։ Ինչպես ասում են՝ քաղաքական գործիչը մտածում է ընտրությունների մասին, պետական գործիչը՝ սերունդների։ Մենք չունենք սերունդների մասին մտածող պետական գործիչ»։
